Week 21/22: Nieuw Zeeland ...North Island...

Ha lieve kaaskoppies, 

Hier weer een blog vanuit het zomerse Oceanië. Na een ferryvaart van 3,5 uur hebben we voet aan land gezet op het Noordelijke eiland van Nieuw Zeeland (NZ). Klaar voor opnieuw een geweldige week. Tegelijkertijd onze laatste week van deze bizar mooie reis, maar daar heb ik maar zo min mogelijk over nagedacht. Sterker nog, we hadden zo'n gave, leuke en vooral overvolle planning dat ik tot aan Auckland nauwelijks de kans heb gekregen om erbij stil te staan. 

North Island is net als South Island adembenemend mooi. Het landschap wordt hier gedomineerd door vulkanen, geisers en warmwaterbronnen. Voor mij alle drie compleet nieuwe dingen. Geen enkel van deze natuurschoonheden ooit van dichtbij mogen bewonderen dus heb me op dit eiland flink uitgeleefd! 
North Island is op vele vlakken toch wel merkbaar verschillend ten opzichte van South Island. Het eerste grote verschil merkte we meteen toen we van de Ferry afreden. De dichtbevolktheid is hier namelijk een stuk hoger. De eerste hoogbouw werd in Wellington meteen gespot, we hadden zowaar échte tweebaans snelwegen en overal in de verte zag je letterlijk een teken van leven in de bergen door verlichting die aan was. Dat was op South Island wel anders. Het onbewoonde eiland idee zoals op South eiland was meteen verdwenen. 
Verder is het landschap hier een stuk groener en zie je dus vulkanen en geisers om je heen, in plaats van de vele azuur blauwe meren op South Island. Totaal verschillend dus maar ontzettend leuke afwisseling. 
Verder is het north Island hét Maori eiland. Op South Island vertelde ik al dat je veel Maori accenten voorbij zag komen op verschillende manieren, maar dat was niks in vergelijking met north Island. Vooral in Central North Island, rond steden zoals Rotorura en Waitomo stikt het van de Maori peeps. Zelfs de Mac donalds herken je hier niet terug door de inrichting met houtaccenten ala Maori. Veel mensen spreken hier ook de taal. Totaal ander sfeertje. Op north Island heb je ook tal van mogelijkheden om bij Maori zelf aan te schuiven. 
Een ander dingetje is het klimaat: stukken fijner hier. North Island heeft een tropischer klimaat (voor ons doen vriezen we nog altijd kapot in de nachten maar goed...), waardoor we weer enkele nachtjes in de tent hebben doorgebracht. Toch wel fijn je reis met een warm zomeridee af te sluiten. Zeker als je bedenkt dat de aankomst in Nederland een koude bedoening zal worden. Wat nou warm welkom?! Stom koud kikkerland! 

Anyway.. Vanuit Wellington, de aankomstplek van de Ferry, zijn we begonnen aan ons tweede eiland. De week stond helemaal vol gepland met tal van nieuwe unieke en mooie dingen. Vooral dingen die ik nog nooit gedaan of gezien had, wat mij extra enthousiast maakte. 

Te beginnen met een trekking door het Tongariro national park. Ja mensen jullie lezen het goed: een trekking?! Veel mensen vallen bij het idee dat ik dat gedaan heb gierend van hun stokkie waarschijnlijk. Nou dan ga ik het verhaal nog mooier maken: het was uitgerekend mijn eigen spontane initiatief en enthousiasme om aan de wandel te gaan?! Blijf mezelf soms verbazen deze reis. Schrok van mezelf hoe enthousiast ik kan worden van wandelen door de natuur. Maar na de gletsjerwandelingen had ik de smaak goed te pakken! 

Over het Tongariro national park had ik veel goeds gehoord en gelezen. Het is een park met extreme contrasten dat het zo mooi maakt. Je vind er eigenlijk alles: van heidevelden tot aan bos/woud, en van schitterende meren tot aan actieve vulkanen. In het hart van het park vind je drie actieve vulkanen: de Tongariro, Ngauruhoe en Ruapehu die tezamen de centrale vulkanen zone vormen met mooie wandelroutes. 
Als je het Noorder eiland bezoekt dan moét je hier geweest zijn. Het park staat hoog aangeschreven op de lijst met mooiste nationale parken en heeft een wereldwijd bekende trekkingroute. De 'Tongariro alpine crossing' waarbij je om 8:00 vertrekt en vervolgens rond 17:00 eindigt, aan de andere kant van de berg vanwaar je vervolgens wordt terug gebracht. Enorme prestatie natuurlijk en super mooie natuur onderweg, maar voor ons ongetrainde wandeldummies wellicht iets te hoog gegrepen. Dus heb ik rond gekeken naar een wandelroute die wél doable was, waarbij we tegelijkertijd ook veel van die natuurcontrasten konden bewonderen. Uiteindelijk kwam ik uit bij de Tama lakes track. Een 17 km lange route bergopwaarts die ons zou leiden naar twee beauties van meren, pal tussen de vulkanen gesitueerd. En de wandeling zou "slechts" 5-6 uur in beslag nemen. Op dat moment dacht ik serieus waar nog dat dat wél prima te doen was... Hoe naïef kan Iris zijn... 

Toen ik m'n plan aan Max voorstelde vroeg hij ook letterlijk verbaasd "eeeh.. En dat gaan wij doen?!". Yupsss we zijn het echt gaan doen. Iris alle research gedaan en planning gemaakt.. En zo gebeurde het dat we vanuit Wellington richting Whakapapa village zijn gereden. Onze uitvalsbasis midden in het national park, vanwaar je de trekking kan beginnen. Na een goede nachtrust zijn we rond 11:00 gaan wandelen. Het weer zat goed mee met een lekker zonnetje en prima temperatuur. Ik was van tevoren best benieuwd, aangezien dit mijn eerste serieuze trekking werd.  

Eerlijk is eerlijk: het viel me zwaarder dan ik hoopte. Het is niet dat ik vooraf dacht "doen we ff" maar alsnog waren sommige kilometers pittig bergop. Na anderhalf uur had ik stiekem toch wel even zo'n typisch Iris momentje met mezelf waarin ik mezelf voor gek verklaarde en mezelf toch echt afvroeg "waarom ik in jezusnaam meteen zo'n lange track wilde doen als ongetrainde feut?!" Mjah gelukkig heb ik zo'n ontzettend sportief gebouwd lichaam die mijn enthousiaste keuze wel opvangt (pffft was het maar zo). Zo zette ik mezelf even goed voor lul in m'n gedachtes, als dank voor m'n eigen overenthousiaste keuze waarmee ik mezelf had opgezadeld (jaja ik mag dan wel kamperen, slapen in cheap hostels en een tijdelijke wandelnerd zijn geworden.. Maar ben niet helemáál 180 graden veranderd). Maarrrr gaandeweg begon ik steeds meer te genieten en uiteindelijk, zeker achteraf, heb ik er geen spijt van! De trekking was ontzettend mooi. We begonnen met een uurtje door bossen. Vervolgens hebben we kilometers kriskras door heidegebied gelopen met riviertjes, heuvels, lavastenen, een waterval, rotsen: je kan het zo gek niet verzinnen. Vooral het lopen tussen die vulkanen in maakt dat je je net als bij de gletsjers een klein wezentje voelt dat niks heeft in te brengen op deze wereld. Om bij de Tama lakes te komen moesten we flink wat klinkwerk verrichten. Maar af en toe even stoppen om op adem te komen bleek ook geen slecht idee, want het uitzicht was waanzinnig mooi. Dat is ook vooral wat bleef motiveren om verder te klimmen. Eenmaal boven bij het eerste meer hebben we hard zitten lachen. Het was ontzettend mooi begrijp me niet verkeerd, maar het meer stond praktisch droog?! Slechts 1/6 van het meer was gevuld met water?! Waarschijnlijk vanwege het zomerseizoen, maar het was dus een totaal andere gewaarwording dan we voor ogen hadden. Al met al heb ik de track met extra veel voldoening ten einde gebracht (vooral als ik achterom keek waar ik vandaan kwam van die top) met opnieuw mooie foto's als herinnering!

Na een dagje trekken door vulkanisch landschap was het tijd voor de geisers en warmwaterbronnen. Deze wilde we graag bekijken in twee parken, waarvoor we twee dagen hadden uitgetrokken. Het Orakei Korako park lag als eerste op de route. Voor mij mijn eerste ervaring met geisers en warmwaterbronnen. Kan niet anders zeggen dan dat het geweldig mooi was om te zien. De foto's spreken voor zich en hoef ik weinig aan toe te voegen denk ik. Het park was alleen een stuk kleiner dan we verwacht hadden. De wandeling duurde slechts twee uur en we hadden nog de hele dag voor ons liggen. Tijd genoeg dus om meteen het tweede park mee te pakken! Het Rotorura thermal wonder park. Ook wel bekend als het Waiotapu park. Maori taal vind ik toch tien keer leuker klinken vind je niet? Dit park was veel groter en vond ik persoonlijk ook veel mooier. Het behoort zeker tot een van mijn highlights van deze hele reis. Opnieuw ontzettend veel foto's geschoten.  

De volgende ochtend zijn we begonnen met het bezichtigen van de Lady Nox geiser. Deze was namelijk alleen in de ochtend actief en hadden we de vorige dag gemist. Na het geiser momentje hebben we nog een korte wandeling gemaakt door de Redwoods, waar het stadje Rotorura om bekend staat. Opnieuw iets compleet nieuws voor mij, want ik had die lange bomen van tientallen meters hoog nog nooit in het echt kunnen bewonderen. Leuk! We hebben maar geen al te lange wandeling gedaan aangezien we inmiddels al genoeg gewandeld hadden de afgelopen drie dagen voor de hele maand. 

In de middag hadden we iets totaal anders dan anders op de planning staan. We gingen namelijk naar de Hobbit filmset!! Voor degene die de triologie the Hobbit niet kennen: dit is momenteel een van de duurste en grootste films ooit gemaakt en een groot succes wereldwijd. De laatste film van de drie is nu te zien in de bios.
Een leuk weetje voor de kenners en fans met mij: alle films zijn oorspronkelijk opgenomen hier in Nieuw Zeeland in dit schitterende landschap. Iets wat wij dus niet wisten totdat we hier gingen reizen. Ze zijn door praktisch heel NZ gereisd om op de mooiste stekjes enkele scenes op te nemen. Leuk is, dat wij ook op aardig wat plekken zijn geweest en nu inderdaad pas herkennen waar bepaalde dingen zich hebben afgespeeld. Het werd nog veel leuker toen we hoorden dat Hobbiton, het dorpje in de film, speciaal voor de film is gebouwd hier en nog altijd te bewonderen is?! Dus hebben we een dagje in Matamata gepland om de filmset te bewonderen waar we wat ins en outs te horen kregen over de making off. Toch wel bijzonder.. Een dorp dat speciaal is gebouwd voor een film, vervolgens niet meer wordt afgebouwd en nu open is gesteld voor publiek vanwege de vele animo. Ik vond het in ieder geval super interessant om van dichtbij te mogen zien, het verhaal achter de film te horen ect. Een must have stop voor middle earth fans! 

Eenmaal in de avond hebben we een Motel gepakt in Hamilton. Daar had ik weer een deja vu momentje met de Yangtze river cruise. Ik lag bijna te slapen, met een been boven m'n lakens, toen ik iets over m'n been voelde kruipen?! Het voelde super groot en omdat ik al deels in m'n slaap was duurde het even om mij te realiseren dat er iets liep. Toen ik wakker schoot bleek het een grote KAKKERLAK te zijn?! Na m'n korte shock heb ik hem de gordijnen in geslagen! Grappige (of njah grappig...) was, dat toen ik het naar Max schreeuwde richting badkamer, bleek dat hij er ook al eentje gespot had naast hem?! No way dat ik ga slapen voordat dat grote kreng dood is natuurlijk. Enige dingetje was dat die beesten zo ontzettend sterk zijn dat een flipflop op z'n kop slaan niet voldoende bleek te zijn: ging die weer aan de wandel?! Het is dus lange tijd goed gegaan na China.. Maar helaas. En uitgerekend wéér in m'n slaap. Brrr

Vanuit Hamilton zijn we de volgende dag doorgereden naar Waitomo. Een gebied met limestone en vulkanen. Onder de oppervlakte van het limestone ligt de Waitomo cave: een gigantisch grottenstelsel dat bekend staat om de unieke glow worms. Kleine wormen die door middel van kleine draadjes aan het 'plafond' van de grot hangen en met z'n allen zorgen voor een soort sterrenhemel in de grotten. Na een korte rondleiding door de grot zijn we in een boot 45 meter onder de grond, door de grotten gevaren om de beestjes letterlijk te zien shinen. Het lijkt net een soort fantasy world. Adembenemend mooi om een keer van dichtbij te zien. Het leek net led-verlichting soms, zo hel gaven de beestjes licht tezamen. Wéér iets wat van m'n bucketlist geschrapt kan worden. Helaas mochten we geen foto's nemen (logisch ook), om verschillende redenen. Maar de ervaring zit voor altijd in m'n koppie! 

Doordat alles zo soepeltjes verliep en we zelfs meerdere van onze geplande activiteiten op één dag konden doen, liepen we twee dagen voor op schema. We besloten om die twee daagjes lekker op te vullen met wat zon, zee, strand en rust. Iets wat ons vorige week in Kaikoura ook prima was bevallen na wat drukke daagjes als afwisseling. 

Raglan was daarom onze volgende stop. Een klein plaatsje aan de zee. Eigenlijk een kleine versie van Byron Bay in Australië. Veel surfers, veel watersporten, veel hippies, oldtimers, en vooral veel Maori people. Prima om twee daagjes te relaxen en te slapen in ons tentje. We kregen wel meteen alle negatieve trekjes weer over ons heen deze dagen. Wat begon met de kakkerlak in Hamilton, kreeg hier een vervolg. In geen tijden muggen gezien in NZ, maar hier werden we kapot gestoken. En alsof dat nog niet genoeg was hadden we voor het eerst koude douchjes op een camping en letterlijk een hol wat als wc diende voor je behoeftes. Zo was het weer driemaal scheepsrecht waar we dit x hard om moesten lachen. Dat we uitgerekend op die tour gingen in NZ, in de laatste week, terwijl je die fratsen eerder in China e.d. had verwacht. Alsof we toch nog even herinnert moesten worden aan de 'minder hygiënische' momentjes deze reis. 

Na twee nachtjes zaten de laatste nachtjes tent er alweer op voor deze reis. Heel raar om stil te staan bij alle "laatste" dingetjes voor deze reis. Zo ook bij onze "laatste boeking" voor ons verblijf in Auckland, onze eindbestemming vanwaar we uiteindelijk weer terug keren naar Amsterdam. 

Auckland zelf is niet heel spectaculair, dus we hebben deze laatste twee daagjes lekker rustig aan gedaan. Tussendoor nog een avondje bios meegepakt. Uiteraard naar the Hobbit. Om het laatste deel stiekem met iets andere ogen te bekijken na onze filmsettour. Verder een puzzeltje gedaan in het zonnetje met een bakje koffie erbij. Je kent het wel.. het burgerlijke gedoe. Op z'n tijd erg fijn. Zeker als je vijf maanden lang de meeste tijd toch wel veel op stap was, wekker zette in de ochtend en een drukke planning voor de boeg had. Dan zijn deze laatste daagjes fijn om lekker rustig toe te werken naar een lange terugreis. 

Dit was hem dan... M'n allerlaatste reisverhaal vol met nieuwe reisactiviteiten en ervaringen. Moet zeggen dat het ontzettend raar en dubbel voelt, wetende dat er geen wekelijkse reisverhalen/ervaringen  meer volgen zoals hierboven omschreven. Wetende dat dit vliegtuig dat nu klaarstaat op moment van schrijven, ons niet verder van huis vliegt, maar juist weer naar huis. Wetende dat ik m'n familie weer zie morgen in plaats van wéér een nieuwe bestemming met nieuwe bevolking en andere cultuur. En zo kan ik nog wel even doorgaan met gedachten en enthousiasme die bijna routine zijn geworden vlak voor iedere vlucht. Aankomende vliegreis brengt me weer met beide voetjes op Nederlandse grond. Letterlijk en figuurlijk weer met beide benen op de grond, weg uit m'n reisleven wat mij uitstekend is bevallen. Die knop die moet nog ff om?!

Dit mag dan wel m'n laatste reisverhaal zijn vol avontuur, maar dit is nog niet het einde van m'n blog!! Om af te kicken van het schrijven, schrijf ik nog een laatste deel met herinneringen, grootste high lights along our way, humormomentjes etc. Om op die wijze een mooi einde te brengen aan m'n hele blog, wat voor mij persoonlijk mijn dagboek zal blijven van deze geweldige 5 maanden vol nieuwe ervaringen. 

Voor nu staat ons alleen nog een lange terugreis te wachten. Een reis van meer dan 30 uur. Een lange reis waarin ik dus genoeg uren heb om de hele reis nog eens te overdenken en opnieuw af te spoelen in m'n hoofd. Voor degene die mij kennen is het overbodig om te vertellen dat die lange vliegreis dus een emotionele rollercoaster zal worden voor dit gevoelige pretpersoontje dat ik ben.. 

Ik ga mij nu klaarmaken om zo te boarden. Alleen ditmaal dus niet voor een nieuw avontuur nog verder van huis in een compleet nieuw land, maar terug.. naar m'n vertrouwde thuis waar ik stiekem met net zoveel enthousiasme naar uitkijk. 

Lieve mensen, ik zie jullie hopelijk snel!!